Wiemy już, że problemów ze zgryzem nie można bagatelizować, bo nie jest to tylko kwestia estetyki i wyglądu. Terapia ortodontyczna zawsze dopasowana jest indywidualnie do stanu pacjenta. Jak przebiega leczenie ortodontyczne?
Kiedy potrzebne jest leczenie ortodontyczne?
Pomoc ortodonty i rozpoczęcie właściwej terapii jest bardzo ważne. Im szybciej trafimy do lekarza - tym lepiej. Dotyczy to szczególnie dzieci, u których w fazie wzrostu można naprawdę dużo wypracować. Wady zgryzu to temat bardzo rozległy, a każda z nich wymaga indywidualnego podejścia. Trzeba mieć świadomość, że leczenie u ortodonty jest procesem, którego długości nie można jednoznacznie określić. Wszystko zależy od indywidualnego stanu pacjenta.
Pierwsza wizyta u ortodonty
Trzeba wiedzieć, że zanim wdrożone zostanie właściwe leczenie ortodontyczne to pacjent, bez względu na wiek, musi mieć wyleczone wszystkie zęby, ale także dziąsła i tkanki przyzębia. Gdy warunek ten jest spełniony lekarz ortodonta może podjąć decyzję o rozpoczęciu leczenia.
Podczas pierwszej wizyty lekarz dokonuje dokładnej oceny zgryzu, aby móc skutecznie zaplanować proces leczenia. Duże znaczenie ma tu wywiad lekarski, który pozwala ustalić przyczyny wady zgryzu. Czasem problemem mogą być szkodliwe nawyki pacjenta, które pogarszają kondycję zgryzu, jak np. ssanie kciuka u dzieci.
Badanie ortodontyczne podczas pierwszej wizyty
Ortodonta podczas konsultacji ogląda nie tylko jamę ustną oceniając kondycję zębów. Nikt nie powinien być zdziwiony, gdy stomatolog zacznie oglądać głowę - z profilu i z boku, ponieważ jest to element oceny prawidłowego ustawienia szczęki i żuchwy. W ten sposób lekarz ortodonta może wstępnie ocenić stopień zaawansowania zmiany. Ocena symetrii twarzy nie jest jedynym elementem badania, ponieważ równie ważne jest stwierdzenie prawidłowości funkcjonowania stawów skroniowo-żuchwowych, a w jamie ustnej stan błony śluzowej, wędzidełek, ułożenie języka, warg. Co może zdziwić niektórych pacjentów - podczas oceny ortodonta zwraca również uwagę na pracę języka i jego ruchomość, a także sposób, w jaki pacjent oddycha.
Lekarz dokładnie ogląda zęby, zwracając uwagę na ewentualne ubytki wymagające leczenia oraz patologiczne zmiany, np. nieprawidłowe starcie szkliwa czy jego nieprawidłową budowę.
Pomocne w diagnostyce i ocenie stopnia zaawansowania wad zgryzu są też zdjęcia panoramiczne (tj. obrazowanie wszystkich zębów znajdujących się w jamie ustnej) oraz zdjęcie cefalometryczne, tj. zdjęcia bocznego czaszki. Na tej podstawie może być podjęta decyzja o rozpoczęciu terapii. Dobór aparatu wymaga wykonania specjalnych odcisków zębów wykonywanych w masie gipsowej - tzw. modeli diagnostycznych. Pozwalają one ocenić wzajemne ustawienie szczęki i żuchwy, wykonać pomiar szerokości szczęk, a także ustalić relacje między zębami a szerokością łuków zębowych.
