Pojęcie hiperdoncji nie pojawia się często, wielu z Was z całą pewnością słyszy je po raz pierwszy. Co to takiego? Dzisiaj słów kilka na ten temat!
Czym jest hiperdoncja?
Zęby, jak już wiecie z wcześniejszych naszych wpisów rosną w ustalonej kolejności. Dotyczy to zarówno zębów mlecznych, które pojawiają się w pierwszych miesiącach i latach życia, a także zębów stałych, które zastępują mleczaki. Zębów stałych jest więcej niż mleczaków, ale co do zasady - nie więcej niż 32 sztuki. Licząc ósemki, czyli tzw. zęby mądrości. Zdarza się jednak, że w buzi pacjenta zębów pojawia się jednak więcej. To właśnie taki stan nazywany jest hiperdoncją.
Hiperdoncja w praktyce
Zęby w przypadku hiperdoncji zazwyczaj charakteryzują się nieprawidłową budową anatomiczną, przez co nie mogą pełnić właściwej funkcji. W takiej sytuacji mówi się najczęściej o zębach nadliczbowych, które swoim kształtem przypominają stożek. Drugim wariantem są zęby o budowie prawidłowej, czyli tzw. zęby dodatkowe.
W przypadku stwierdzenia hiperdoncji rozróżnianych jest jej kilka wariantów. Kryterium, jakie brane jest pod uwagę to lokalizacja dodatkowych zębów, bo mogą się one pojawić w linii pośrodkowej pomiędzy siekaczami - głównie jedynkami (tzw. zęby pośrodkowe), zęby przytrzonowe, znajdujące się obok trzonowców i przedtrzonowców oraz zęby zatrzonowe, które znajdują się za zębami mądrości.
Objawy hiperdoncji
Zbyt wiele zębów w jamie ustnej, to jeden z podstawowych objawów hiperdoncji. Ale nie jedyny. Do tego pacjenci czasem nie wiedzą, że w ich szczęce bądź żuchwie znajduje się zbyt dużo zębów, dopóki lekarz stomatolog nie wykona badania RTG, które uwidacznia problem. Wśród objawów, które mogą sugerować problem hiperdoncji wymienić należy problemy z wyrzynaniem zębów, ponieważ dodatkowe zęby, nawet niewielkie mogą blokować prawidłowy proces ząbkowania. Ponadto większa ilość zębów prowadzić może do ich stłoczenia i problemów ortodontycznych. Często u pacjentów pojawiają się stany zapalne w obrębie tkanek przyzębia.
